Deze tekst verscheen ook in mijn nieuwsbrief.
Ik focuste tot een dik jaar geleden op digitale marketing en communicatie, ook in mijn professionele leven. Onder andere door workshops te geven en les te geven aan Hogeschool Gent en door te werken aan digitale strategie voor Gazet van Antwerpen. Maar ondertussen is mijn focus helemaal verschoven naar digitale media, en schiet marketing er een beetje bij in. Daarom moest ik even op zoek naar een nieuwe invalshoek voor deze nieuwsbrief. Ik wil wat ik hier schrijf namelijk zoveel mogelijk laten samenvallen met wat ik ook dagelijks doe, zodat het geen opeenstapeling wordt van wat andere mensen zeggen, maar ik er ook eigen ervaringen en inzichten kan aan toevoegen. 😇
Wat wil dat dan concreet zeggen? Ik probeer het wat in blokjes te gieten hieronder. Het zijn thema’s die vaak zullen terugkomen:
Snelle verandering gaat traag
Digitaal wordt volwassen
Less is more
1/ Snelle verandering gaat traag
Ik volgde een goede opleiding Change Management aan Vlerick. Ik heb er al veel aan gehad, en ga er nog veel naar teruggrijpen in deze nieuwsbrief. Ik zal ook proberen om zoveel mogelijk cases met jullie te delen van waar ik er dingen van de praktijk zie gebeuren of waar ik zelf mee bezig ben.
Veel meer dan de technologie en de bijbehorende tools, is er nood aan verandering in organisatie en mentaliteit. Dat gaat trouwens de goede kant op, heb ik de indruk, maar het schuurt natuurlijk behoorlijk tegen ingesleten gewoontes en organisatiepatronen. Het boek dat we bij Vlerick gebruikten, is ‘Six Batteries of Change’, waar ik al eens naar verwees. Het is een op zich simpele metafoor: voor succesvolle verandering moeten alle batterijen van je bedrijf opgeladen zijn: strategie, management infrastructuur, planning, top team, cultuur en personeelsbinding. En het slimme aan de metafoor is: de batterijen zijn serieel geschakeld: ze moeten dus allemaal opgeladen zijn voor het grootste succes.
2/ Digitaal wordt volwassen
Digitaal is in vele sectoren, ook in de media, een speeltuin geweest van een handvol mensen. Die deden binnen het gratis model met advertenties als inkomstenbronnen een goede job om bereik op te bouwen. Het was ook pionieren en in zekere zijn ook een vorm van puberteit: beetje tegen schenen stampen, uw goesting doen, en keihard doorgaan.
We leven ondertussen in een andere digitale mediawereld. Het digitale product neemt stilaan een volwassen positie en je moet daar als voormalig digitaal pioneer leren mee omgaan. In de media komen bijvoorbeeld meer ervaren journalisten zich moeien met hoe dat allemaal moet. Dat leidt tot moeilijke discussies, waarbij je soms denkt ‘moet ik nu echt weer door de woestijn met mijn verhaal’. Het antwoord is 'ja’, maar het is wel goed voor het product dat je maakt. Aan de kant van marketing en sales, zijn er ook meer en mee mensen in je mediabedrijf die een idee hebben over de 'digitale propositie’. En ze hebben vaak niet eens ongelijk.
Dat uit je eigen bubbel en je eigen gelijk geraken, om een breder verhaal te starten, dat doet mij altijd denken aan volwassen worden 🧐
3/ Less is more
Journalisten die denken ‘yes, het internet, ongebreideld stukken schrijven: lang en veel’, die moeten toch even gas terugnemen. Een winnende digitale mediastrategie heeft niet meer stukken nodig, maar wel betere. Niet dat stukken nu niet goed zijn, maar er moet focus in, het mag niet een verzameling zijn die toevallig in 48 pagina’s papier past. Die veilige haven van papier valt weg. Ieder stuk moet zichzelf kunnen bewijzen, ieder stukje journalistiek kan een reden zijn om iemand een abonnement te laten kopen, of om iemand te laten afhaken. Je steekt er maar beter net iets meer tijd in, en laat algemene stukken die je overal vindt, maar over aan nieuwsagentschappen.
In de verandering naar digitale media, zie je dat hier wel wat stress kan over ontstaan. Zo staan er nu op redactievloeren vaak schermen met cijfers: zoveel mensen lezen nu dit stuk, dit zijn de tien meest gelezen artikels van het moment, zoveel mensen kochten een abonnement om dit stuk te kunnen lezen, … Als je bij schermen vol cijfers geen context bijgeeft, zou je de indruk kunnen wekken dat dat het enige is wat nog telt: veel lezen, veel verkopen. Maar iedereen met wat ervaring in media, weet dat het zo niet werkt. Mensen nemen geen abonnement om enkel dat te lezen. Ze willen een breed gamma. Iemand omschreef het onlangs als de menukaart van een restaurant: als een restaurant enkel zn meest populaire schotels zou serveren, zou het dan succesvol blijven? Of komen mensen ook voor het algemene aanbod, voor de suggestie van de week, voor het vegetarische aanbod, de desserts, de brede wijnkaart, de niet-alcoholische alternatieven, de sfeer, de inrichting, het personeel, … Je hebt het vaak allemaal nodig om succesvol te zijn.
Schermen vol cijfers op de redactie van Expressen in Stockholm.